Smardzowice

Jednę‎ ‎królewską‎ ‎córkę‎ ‎ubrali‎ ‎w‎ ‎czerwoną‎ ‎suknię‎ ‎i‎ ‎poszła na‎ ‎przechadzkę‎ ‎do‎ ‎ogrodu.‎ ‎Gdy‎ ‎sobie‎ ‎tak‎ ‎chodziła‎ ‎po‎ ‎ogrodzie, przyleciały‎ ‎ptaki,‎ ‎dwa‎ ‎orły,‎ ‎porwały‎ ‎ją‎ ‎i‎ ‎zaniosły‎ ‎na‎ ‎wieżę babilońską.‎ ‎Chodzili‎ ‎posłańcy‎ ‎od‎ ‎króla,‎ ‎aby‎ ‎jej‎ ‎szukać,‎ ‎ale‎ ‎nikt nigdzie‎ ‎o‎ ‎niej‎ ‎nie‎ ‎słyszał.‎ ‎Nareszcie‎ ‎król‎ ‎obiecał,‎ ‎że‎ ‎ktoby‎ ‎ją wynalazł,‎ ‎że‎ ‎ją‎ ‎dostanie‎ ‎za‎ ‎żonę.‎ ‎I‎ ‎znalazł‎ ‎się‎ ‎jeden‎ ‎lokaj,‎ ‎który chodził‎ ‎po‎ ‎świecie‎ ‎i‎ ‎szukał,‎ ‎jeśliby‎ ‎jej‎ ‎nie‎ ‎znalazł.‎ ‎Raz‎ ‎spotkał się‎ ‎z‎ ‎jakimś‎ ‎człowiekiem‎ ‎i‎ ‎ten‎ ‎człowiek‎ ‎mu‎ ‎mówi:‎ ‎„Idź‎ ‎do‎ ‎tej i‎ ‎do‎ ‎tej‎ ‎wsi;‎ ‎będzie‎ ‎tam‎ ‎pogrzeb‎ ‎jednego‎ ‎gospodarza.‎ ‎Po‎ ‎pogrzebie‎ ‎idź‎ ‎do‎ ‎jego‎ ‎domu;‎ ‎będą‎ ‎się‎ ‎tam‎ kłócili ‎z‎ ‎żoną‎ ‎nieboszczyka‎ ‎o‎ ‎długi.‎ ‎Ty‎ ‎zapłać‎ ‎te‎ ‎długi,‎ ‎to‎ ‎znajdziesz‎ ‎królewnę. Jak‎ ‎pójdziesz‎ ‎stamtąd‎ ‎w‎ ‎świat,‎ ‎idź‎ ‎do‎ ‎tego‎ ‎samego‎ ‎ogrodu,‎ ‎skąd ją‎ ‎porwały‎ ‎orły,‎ ‎obszyj‎ ‎się‎ ‎w‎ ‎skórę‎ ‎niedźwiedzia‎ ‎i‎ ‎leż.‎ ‎Przylecą ptaki‎ ‎i‎ ‎porwą‎ ‎cię.‎ ‎Orły‎ ‎cię‎ ‎porwą‎ ‎i‎ ‎zaniosą‎ ‎do‎ ‎gniazda;‎ ‎tam‎ ‎królewna‎ ‎jest.‎ ‎Ona‎ ‎tam‎ ‎żyje‎ ‎tylko‎ tym ‎mięsem,‎ ‎co‎ ‎przyniosą‎ ‎stare orły‎ ‎młodym.‎ ‎Gdy‎ ‎cię‎ ‎tam‎ ‎zaniosą‎ ‎i‎ ‎odlecą,‎ ‎spuść‎ ‎pierwej‎ ‎z‎ ‎gniazda‎ ‎królewnę,‎ ‎a‎ ‎potem‎ ‎sam‎ ‎siebie“.‎ ‎Uczynił‎ ‎tak‎ ‎lokaj,‎ ‎jak‎ ‎mu radzono‎ ‎i‎ ‎przyprowadził‎ ‎królewnę‎ ‎do‎ ‎króla.‎ ‎Król‎ ‎się‎ ‎ucieszył i‎ ‎dał‎ ‎mu‎ ‎ją‎ ‎za‎ ‎żonę. Ten‎ ‎człowiek‎ ‎(który‎ ‎radził‎ ‎lokajowi)‎ ‎to‎ ‎był‎ ‎widać‎ ‎szczęśliwy,‎ ‎bo‎ ‎to‎ ‎był‎ ‎nieboszczyk.

Fragment pochodzi z pozycji: Ciszewski Stanisław, Krakowiacy: monografia etnograficzna. T. 1 dostępnej w domenie publicznej w serwisie Polona: Krakowiacy : monografia etnograficzna. T..., Ciszewski, Stanisław..., 1894 | Polona.

Źródło ilustracji Muzeum Etnograficzne w Krakowie: Obraz śpiąca Wenus 1985, autor nieznany https://zbiory.etnomuzeum.eu/pl/katalog-zbiorow/26589