Artemisia Gentileschi, której pełne imię brzmiało Artémisia Lomi Gentileschi, przyszła na świat 8 lipca 1593 r. w Rzymie. Artystka zmarła 31 stycznia 1654 r. w Neapolu. Przedstawicielka włoskiego baroku. 

Młodość 
Przyszła na świat jako najstarsze dziecko w rodzinie Orazia Gentileschiego, który pracował jako malarz fresków. Już od wczesnych lat, Artemisia przwyższała swoim talentem braci, którzy podobnie jak ona, próbowali swoich sił w pracowni ojca. Sztuk artystycznych dziewczyna uczyła się również od Agostino Tassieg, współpracownika ojca dziewczyny. Mężczyzna kilkakrotnie zgwałcił dziewczynę. Kiedy sprawa wyszła na jaw, ojciec Artemidy podał Agostino do sądu. W trakcie przesłuchiwania Artemisię poddano torturom. Ich celem było uwiarygodnienie jej zeznań. Ostatecznie Tassi został ukarany grzywną i ośmiomiesięcznym pobytem w więzieniu. Proces trwał ponad siedem miesięcy. 


Autoportret

Działalność artystyczna
Artemisia Gentileschi worzyła obrazy o tematyce religijnej i historycznej. Jako pierwsza w historii malarstwa kobieta zajęła się niedostępną dotąd dla kobiet tematyką. Swój pierwszy obraz namalowała najprawdopodobniej mając 17 lat. Zatytułowała go Zuzanna i starcy. Po przeprowadzce do Florencji dużo malowała. Przyjmowała zlecenia głównie od Medyceuszy. Jako pierwsza kobieta, uczyła się w Accademia del Disegno. Już za życia odniosła wielki sukces i cieszyła się uznaniem w świecie artystycznym. Była ceniona na florenckim dworze, dzięki czemu nieustannie miała kontakt z największymi mecenasami sztuki. 
Od 1638 r. pracowała razem z ojcem na dworze króla Karola I w Anglii. Tam pomagała między innymi w dekorowaniu sufitu rezydencji królewskiej. 
Najchętniej malowała kobiety z mitów, postecie biblijne oraz wojowników. Zawsze przedstawiała kobiety jako równe mężczyzną lub główne bohaterki swoich malarskich opowieści. Wyjątkowo umiejętnie posługiwała się kolorem. Obrazy Gentileschi pełne są ekspresji i wyrazistości. Uznaje się ją za jedną z najwybitniejszych artystek tworzących w baroku. 

Życie prywatne 
Wyszła za mąż za Pierantonio Stiattesiego. Para zamieszkała we Florencji. Artemisia urodziła piątkę dzieci, lecz tylko córka Prudentia (nazywana również Palmirą) dożyła dorosłości.
Z Florencji wyjechała w 1620 r., wtedy też rozstała się z mężem. Mieszkała w Rzymie, Wenecji, Londynie i Neapolu. Jeszcze będąc we Florencji miała romans z Francesco Marią Maringhi. O jej związku miał wiedzieć mąż, który jednak zachował milczenie w powodu rozległych wpływów szlachcica. 

Wybrane prace:
Zuzanna i starcy
Autoportret jako alegoria malarstwa
Judyta zabijająca Holofernesa 
Judyta odcinająca głowę Holofernesowi

Kolorowanka: https://kulturalniplus.pl/ccoloringbook/14
Link do odstresowanek: https://kulturalniplus.pl/dzieci-mlodziez/odstresowanki

W artykule wykorzystano obrazy artystki pochodzące: 
https://kulturalniplus.pl/ccoloringbook/14
https://pl.wikipedia.org/wiki/Artemisia_Gentileschi#/media/Plik:Artemisia_Gentileschi_(Rome_1593-Naples_1652)_-_Self-Portrait_as_the_Allegory_of_Painting_(La_Pittura)_-_RCIN_405551_-_Royal_Collection.jpg