Krakowiaczek jeden miał koników siedem,
pojechał na wojnę, został mu się jeden.

Siedem lat wojował, szabli nie wyjmował,
szabla zardzewiała, wojny nie widziała.

Krakowianka jedna miała chłopca z drewna,
a dziewczynkę z wosku, wszystko po krakowsku.

Krakowiaczek ci ja, krakowskiej natury,
kto mi wejdzie w drogę, ja na niego z góry.

Krakowiaczek ci ja, któż nie przyzna tego,
siedemdziesiąt kółek, u pasika mego.

Krakowiaczek ci ja, z czerwona czapeczką,
szyta kierezyja, bucik z podkóweczką.

Gra mi wciąż muzyka, a kółka trzepocą,
jak małe księżyce w blasku się migocą.

Oto nuty ułatwiające zagranie utworu na instrumencie: